Uit het A TECHNICAL BACKGROUND PAPER on CONSUMER PROTECTION LAW SURINAME
Een onderzoek naar de noodzaak voor een consumentenbeschermingswet voor Suriname 2013
,,,, nu nog even wachten op de finale wet….
CONSUMENTENBESCHERMING IN SURINAME
Naast de regelingen in het Burgerlijk Wetboek inzake consumentenbescherming, geniet de consument in Suriname enige bescherming op basis van enkele economisch- dan wel financieel gerelateerde wetgeving, die in het volgend hoofdstuk nader wordt belicht.
Echter hebben geen van deze bestaande wettelijke regelingen, consumentenbescherming als hoofddoel. Voorts is het een feit dat de bestaande consument gerelateerde wetgeving niet meer aan de tijdsgeest voldoet en geen adequate bescherming biedt aan de consument. In de afgelopen jaren hebben er op de wereld in verband met onder andere de globalisering van handel, significante veranderingen plaatsgevonden met betrekking tot consumentenbescherming.
Echter is in Suriname de tijd stil blijven staan. Het wordt nu tijd dat daarin een verandering komt. Marktdominerende economieën en de informatie revolutie die opkomen, als mede de ontwikkeling van “E-commerce”, maken het beschikken over consumentenbeschermingwetgeving in Suriname noodzakelijk, aangezien de consument nog steeds is aangewezen op een rechterlijke uitspraak om zijn rechten af te dwingen.
Bijvoorbeeld: een consument die besluit om een beroep te doen op de artikelen 1528 t/m 1533 (garantie verplichtingen), zal een rechtszaak aanhangig dienen te maken via een advocaat. Maar het tarief van de advocaat bedraagt minimaal Srd 400, -. Begrijpelijk dat een consument de zaak laat voor wat het is als het bijvoorbeeld gaat om een ventilator van Srd. 100, -.
4.3. Wetgeving die enige bescherming biedt aan de consument
Ten aanzien van het Burgerlijk Wetboek en de bestaande wetgeving gebaseerd op enkele economisch- dan wel financieel gerelateerde aspecten die de consument enige bescherming geven, kan geconcludeerd worden dat de bescherming van de consument op juridisch gebied beperkt is, evenals de voorzieningen waarmee uitvoering moet worden gegeven aan deze bescherming. Gelet op het feit dat het de taak is van de Overheid om de consument te beschermen, dient het beleid en daarop volgend de wetgeving te worden gewijzigd.
De huidige wetgeving is gericht op het civielrechtelijke, hetgeen betekent dat het slachtoffer zelf actie dient te ondernemen. Daarom moet serieus worden overwogen om de nieuwe consumentenbescherming tot een deel van het bestuursrecht te maken die door de Overheid gereguleerd dient te worden, waardoor de burger geen civielrechtelijk proces aanhangig hoeft te maken.
4.4 Verruiming van de wetgeving
Daar de consument thans niet afdoende wordt beschermd en nog steeds aangewezen is op civielrechtelijke afdoening bij verhaal van zijn rechten, is voor een maximale bescherming van de consument derhalve nodig om ruimere bepalingen op te nemen in de consumentenbeschermingwetgeving inzake: a. Verkoop en garantie bij consumptiegoederen: (1528 – 1533 SBW)
Is er een garantie gegeven, dan kan de koper daar een beroep op doen. De koper behoudt het recht om ook andere rechten uit te oefenen die hem het SBW toekomen. De garantie kan dus geen verkapte beperking zijn van de rechten die de koper op grond van het SBW reeds heeft. Bijvoorbeeld: een garantietermijn van 1 jaar betekent niet dat de koper na die termijn geen recht meer kan hebben op herstel of vervanging. Derhalve, wordt onder garantie verstaan, de in een garantiebewijs of reclame gedane toezegging dat het goed aan de kwaliteitsvereisten voldoet. Voorts moet op het garantiebewijs tenminste vermeldt staan waarop garantie gegeven wordt. b. Verkoop en garantie bij consumptiegoederen: Productaansprakelijkheid (1401a – 1401i SBW). c. Verkoop en garantie bij consumptiegoederen: gebrekkige installatie
De verkoper moet niet alleen instaan voor de kwaliteit van het product, maar ook voor een deugdelijke installatie, als de afspraak is gemaakt dat de verkoper het product zal installeren. Als de koper zelf moet installeren en dit vanwege gebrekkige montagevoorschriften ondeugdelijk is uitgevoerd, kan de consument de verkopende partij hierop aanspreken. d. Verkoop en garantie bij consumptiegoederen: gebrek tijdig melden
Als een product niet voldoet aan het gestelde in de overeenkomst, moet de consument dit binnen een termijn van 2 maanden na ontdekking, bij de verkoper melden. Vorderingen van de koper verjaren twee jaar na de melding. Er is dus geen vaste wettelijk termijn voor garantie. Afhankelijk van de omstandigheden kan de termijn voor garantie, gerekend vanaf de datum van levering, langer zijn dan 2 jaar. e. Verborgen gebreken Het is van belang dat bepalingen met betrekking tot verborgen gebreken nader worden gereguleerd in de consumentenbeschermingwetgeving, waardoor handhaving daarvan op administratiefrechtelijk wijze kan plaatsvinden. In dit kader zal afhankelijk van de levensduur van het product, de termijn worden vastgesteld waarbinnen een beroep kan worden gedaan op “verborgen gebreken”. Derhalve is ook van belang dat een categorisering van producten/goederen plaatsvindt. f. Verkoop op afstand Aan de tussenpersoon/ verkoper die het goed in het buitenland koopt voor de consument moet verplichtingen worden opgelegd en dienen zij het belang van de consument zoveel als mogelijk voorop te stellen. Bedrijven dienen bijvoorbeeld geen goederen voor de consument aanschaffen bij buitenlandse bedrijven die geen garantie geven en indien wel een garantie wordt gegeven, dient het bedrijf na te gaan of de garantie doorwerkt naar de consument in Suriname.
In dit kader dient in de consumentenbeschermingswet regels vastgesteld te worden inzake de informatieplicht van de ondernemer en het annuleringsrecht van de consument. Voorts is ook belangrijk te regelen de informatieplicht van de ondernemer en annuleringsrechten van de consument bij een overeenkomst tot het verrichten van een dienst, alsmede vast te stellen op welke producten, bedrijven en beroepen de informatieplicht en het annuleringsrecht niet van toepassing zijn. g. Online overeenkomsten (onderdeel van verkoop op afstand)
Het is ook van belang om regels inzake “on-line” overeenkomsten te regelen, omdat ondernemers ook rekening moeten houden met voorschriften bij het gebruik van de communicatietechniek bij het aangaan van een overeenkomst. De communicatietechniek moet bestaan uit elektronisch apparatuur die verwerking en opslag van gegevens mogelijk maakt. Uitgezonderd zijn dus: fax en telex, automaten, “off-line” diensten en “direct marketing” via telefoon of fax. De dienstverlener oftewel een informatiemaatschappij, zoals een webwinkel, moet ervoor zorgen dat tenminste de bepaalde gegevens beschikbaar zijn voor de consument, alsmede bepaalde voorwaarden.
Voorts dient de online overeenkomst aan bepaalde algemene voorwaarden voldoen. Rechtsgeldigheid “online” overeenkomst: Een overeenkomst die de ondernemer “on-line” afsluit is rechtsgeldig als hij voldoet aan bovenstaande informatieverplichtingen. Slechts in bepaalde gevallen moet de overeenkomst schriftelijk worden aangegaan. Een elektronische overeenkomst heeft dezelfde status als een wettelijk voorgeschreven schriftelijke overeenkomst, indien de elektronische overeenkomst voldoet aan bepaalde voorwaarden. Er zijn enkele specifieke overeenkomsten die de ondernemer altijd schriftelijk moet afsluiten. Het gaat dan om een overeenkomst waarbij een particulier zekerheden verstrekt. Deze overeenkomst kan de ondernemer ondanks bovengenoemde waarborgen niet rechtsgeldig elektronisch afsluiten. Voorbeelden zijn overeenkomsten op het gebied van erfrecht en familierecht.
