PARAMARIBO, 23 JUNI 2011
MOIWANA VERSLAG
TITEL: VERSLAG VAN DE EEN DAAGSE CONFERENTIE VROUWEN
RECHTEN (OVER GEWELD TEGEN VROUWEN)
GEORGANISEERD DOOR STICHTING MOIWANA.
Mij is niet zo lang geleden gevraagd om toe te treden tot de Advies Raad van de Consumentenkring ( CKS ) om een bijdrage vanuit Groot – Brittannië te leveren ( “ To link up” to transport good practices).
Een van de eerste handelingen die ik graag voor de CKS wou verrichten was het bijwonen van bovengenoemde eendaagse conferentie op 9 juni 2011 in hotel Torarica, georganiseerd door de Stichting Moiwana, Mensen Rechtenorganisatie Suriname.
DE DAG WAS GOED GEORGANISEERD.
Bij aankomst kreeg iedere deelnemer een folder uitgereikt. In deze folder zaten het programma van de dag, informatie over Moiwana, kopieën van de Inter American Convention ter preventie, straffing en uitvoering van geweld tegen vrouwen, getekend in Belem Do Para, Brazilie ( 9 juni 1994 ), een kopie van de wet Bestrijding Huishoudelijk geweld ( wet van 20 juni 2009 ), en een kopie van het formulier dat het slachtoffer moet invullen om politie bescherming te vragen tegen geweld thuis / van een intieme partner.
Na korte inleidingen van de facilitator (dagvoorzitter?) Roy Jong – A – Lock, de minister van Binnenlandse Zaken, S. Moestadja, en de juriste Justine Edward van Moiwana, was de eerste spreekster de cultureel antropologe mevrouw H. Guicherit. Zij gaf een heel duidelijke uiteenzetting van de verschillende internationale wetten en VN verdragen m.b.t. vrouwenrechten. De bescherming van vrouwen is volgens haar niet alleen een primaire verantwoordelijkheid van de regering / politie /justitie, maar van iedere burger.
Guicherit belichtte de processen van socialisatie, onderwijs, vorming en de gezinsopvoeding waardoor vrouwen als inferieur worden beschouwd en worden ondergewaardeerd in de meeste culturen wereldwijd. De ondervertegenwoordiging van vrouwen in machtsposities bij zowel de overheid als in het parlement is ook te zien in Suriname: met slechts 2 vrouwelijke Assemblee leden en 2 vrouwelijke ministers onder de President, Vicepresident en 17 ministers. Ze benadrukte vooral het feit dat de hard gewonnen ‘ Wet Bestrijding Huiselijk Geweld’ ( concept 2006 / afgekondigd in 2009 ) in feite nog steeds in de praktijk niet functioneert en dat de verschillende betrokken NGO’s dit moeten rapporteren aan de CEDAW Comité van de VN.
Deze algemene uiteenzetting van vrouwen rechten en de positie van de vrouw in het recht in Suriname werd gevold door meer specifieke belichting van het probleem” huiselijk geweld / geweld binnen een “intieme relatie” verzorgd door mevrouw Virginia Berkenveld van de stichting Pleeggezinnen. Zij gaf voorbeelden van de verschillende vormen van geweld:
• Psychisch
• seksueel
• Lichamelijk
• Financieel
• Intimidatie door gewelddadige taal)
• Controleren van de vrouw en isoleren van familie / vrienden en beperking van haar bewegingsvrijheid.
• “ Stalking” ( constant achter volgen )
Zij wees er in het bijzonder op dat zowel seksueel geweld ( art. 290 tot 306 ) en lichamelijk geweld ( art. 20// 21 v. titel 19 ) in het Wetboek van Strafrecht voorkomen. De gevolgen voor de vrouw en kinderen van het huiselijk geweld en de redenen waarom “ deze kanker “ in de maatschappij zo hardnekkig is om uit te roeien werden besproken. De oorzaak van het feit dat zo weinig vrouwen het initiatief nemen om de relatie met de dader te verbreken, of hun huis verlaten of weggaan om het geweld te stoppen. Ze merkte verder op dat men niet moest vergeten dat ook mannen het slachtoffer zijn van huiselijk geweld, al komt dit in mindere mate voor.
Het was toen de beurt aan de heer G. van Der San coördinator van het Quick Response Team van het Ministerie van Justitie / Politie die sprak over het probleem van vrouwenhandel in Suriname. Hij belichtte de redenen waarom het probleem voortduurt:
• De grote bedragen geld die de daders in deze “ business ‘ verdienen
• Er is weinig risico voor de criminelen.
• Onvoldoende wetgeving om actie te ondernemen.
• Waar er adequate wetten zijn, willen de slachtoffers vaak niet rapporteren aan de politie, of als de politie de daders pakt na een “tip – off”, willen slachtoffers uit angst voor lijf en leven absoluut niet voor het gerecht verschijnen als getuigen.
De laatste spreekster was Natalie Emanuels, van de Suriname, ‘Environmental and Mining Foundation.’ Zij besprak de gevolgen van de kwikvergiftiging voor vrouw en kind (ook het ongeboren kind) tengevolge van de goudwinning in het binnenland namelijk:
• aantasting van hun gezondheid (alle nadelige gevolgen van kwik op het lichaam).
• Milieu-effecten (verlies van flora / fauna / vis in rivieren en verzilting van de waterwegen.
• Uitbuiting van prostituees / “ Human Trafficking”
• Stagnering van de ontwikkeling van de binnenlandse inheemse vrouwen.
Het enige voordeel van de binnenlandse vrouw was dat ze soms een kleine” business” kon runnen.
Na alle presentaties was vooral duidelijk hoe weinig oude, noch recente data ( cijfers) van overheidswege of ander onderzoek te krijgen zijn om meer inzicht te krijgen in hoe groot het probleem is. Data ontbreken van zowel artsen, ziekenhuizen, politie, justitie,/ scholen als sociaalwerksters. Bijvoorbeeld m.b.t. de kwikvergiftiging in de goudwinning schatte men dat er tussen 15.000 en 20.000 goudzoekers in het binnenland zijn waarvan het grootste deel ( 80% ) Brazilianen zijn.
Nadat alle sprekers het probleem van geweld tegen vrouwen uitgebreid vanuit verschillende uitgangspunten hadden belicht volgde er een levendig discussie, waaraan de hele zaal enthousiast participeerde. Een enkele tekortkoming aan de discussie die geleid werd door vragen geprojecteerd op een screen, was dat het praktisch alleen over de situatie van prostituees ging. Er was geen discussie over: daders, hoe vervolging beter of met meer succes kan gebeuren, het justitieel proces tegen de daders of strengere straffen, die kunnen leiden tot vermindering van het probleem. Ook ontbrak een discussie over praktische initiatieven om direct na het gebeuren van het geweld bescherming aan de vrouw en haar kinderen te geven.
Kort samengevat komt het erop neer dat dit een goed initiatief was, om het geweld tegen vrouwen in een klein land als Suriname breed genoeg te belichten. Er was een kort videofilmpje van schoolkinderen van de Nabawischool waarin ze doormiddel van met kort rollenspel geweld uitbeeldden. Er was ook een rollenspel…, als wel rollenspel met participatie van ons in de zaal. De facilitator van de dag, Ray Jong – A – Lock did a good job;
We hebben uitgebreid te eten en drinken gehad tijdens iedere pauze en na de conferentie was er een uitgebreide lunch. Ik weet zeker dat bijna iedereen die aanwezig was op deze dag, naar huis ging met het voornemen om in de toekomst een bijdrage te leveren om de vrouwelijke slachtoffers van geweld meer te bieden aan preventie, bescherming, begeleiding en hetbe straffen van de daders.
Indien reactie:
Mr. Drs. Carmen Playfair
P.O. Box LB758
London WIA 9 LB
Email: irma.potribo@gmail.com
